شرکت تولیدکننده آلومینیوم در برزیل با مراجع زیست محیطی توافق کرده است که 15 میلیون دلار بابت غرامت محیط زیستی در پروژه بوکسیت Juruti بپردازد، تا این پروژه به کار خود ادامه دهد. بریکیو دلیما – رییس شرکت Alcoa Aluminio – در این زمینه گفت: این هزینه حدود 1.57 درصد از مجموع سرمایهگذاری در کل این پروژه را شامل میشود که میزان آن 1.8 میلیارد رئال (واحد پول برزیل) است و از میزانی که پیش از این در قانون فدرال تعیین شده بود - یعنی 0.5 درصد - بسیار بالاتر است.
مفهوم غرامت محیط زیستی دو سال پیش توسط حکومت فدرال در برزیل تعریف شد. این شرکت در همین حال عنوان کرد که این هزینه قابل پرداخت در سه قسط خواهد بود و در مناطقی از ایالت پارا که عملیات معدنکاری در آن انجام میشود، برای جبران خسارتهای زیست محیطی سرمایهگذاری میشود. این پروژه که پیش از این در سال جاری با مخالفت زیاد گروههای محیط زیستی برای انجام فعالیتهای معدنکاری در آن مواجه شده بود، قرار است کار خود را از آگوست سال 2008 با ظرفیت تولید حدود 2.6 میلیون تن بوکسیت در سال آغاز کند. خروجی این پروژه در پالایشگاه آلومینای Alumar - یک جوینتونچر میان Alcoa و بیاچپی بیلیتون - در ایالت Maranhao برزیل فرآوری خواهد شد. به گزارش رویترز، بنا به گفته مقامات مسوول این پروژه تاکنون 60 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
خاطراتی از سفر اولین زن ایرانی به قطب جنوب
اولین زن ایرانی که در سال ۲۰۰۱ به قطب جنوب سفر کرده گلاره ارسطافر ایرانی ساکن هلند و شاغل در بخش بین الملل و مسئول بخش جنوبگان و شمالگان ، وزارت کشاورزی، طبیعت و کیفیت غذایی هلند در شهر لاهه است. گلاره، متولد ۱۳۵۷ تهران است که بعد از ازدواج نام خانوادگی نادر را اختیار کردهاست. تا ۱۰ سالگی در ایران بوده و بعد از آن در کشورهای مختلف اروپایی و کانادا سکونت داشتهاست. سفری که به منطقه قطب جنوب داشته در ژانویه سال ۲۰۰۱ یعنی در نیمه تابستان در نیمکره جنوب، به یکی از جزایر در شمال غربی جنوبگان بوده است
او به پونتا آرناس جنوبیترین شهر جهان یا بعبارتی به آخر دنیا سفر کرده و سفر جنوبگان خود را از آنجا آغاز کرده است.
وی از تجربه اش در سفر و علت سفر به قطب جنوب می گوید: کلاً یک ماه و یک هفته در ناحیه قطبی بودم. تحصیلات من در کانادا در رشته" مهندسی کشاورزی و در هلند در زمینه جغرافیای فیزیکی بود. سفر به منطقه" قطب جنوب هم به عنوان دوره کارآموزی برای همین رشته جغرافیای فیزیکی بوده است. در هلند یک حامی مالی پیدا کردم که من را برای کارآموزی وارد برنامهای به اسم «مأموریت جنوبگان» کرد. منظور از جنوبگان هم کل ناحیه قطب جنوب است.
گلاره می گوید: از پونتا آرناس جنوبیترین شهر جهان که در شیلی واقع است و اهالی آمریکای جنوبی به آن "آخرین نقطه دنیا" میگویند. با هواپیما به جزیره بلینگهاوزن در ناحیه قطبی رسیده و در یک پایگاه علمی روسی مستقر شدیم. گروه ما از ۴ مرد و ۲ زن تشکیل شده بود که به جز من همگی اروپایی بودند. جالب اینکه رئیس پروژه ما هم از تکاورهای قدیمی انگلیسی سازمان جاسوسی ساس بود. مأموریت گروه ما بررسی راههای فشردهسازی و حمل و نقل زبالهها و پسماندههای پایگاه روسها برای بازیافت بود. کلاً تلاش شد برای حل مسئله و معضل انباشته شدن زباله در قطب جنوب که مخالف عهدنامه جنوبگان است راهکاری اندیشیده شود.
ارسطافر گفت: انجام تحقیقات اولیه جغرافیایی و هواشناسی برای نصب ژنراتورهای بادی در منطقه و صحبت کردن با مقامات شیلی برای انتقال و بازیافت زباله ها در شیلی از وظایف اصلی من در این سفر بود.
ازجمله خطراتی که در طی سفر جنوبگان گروه اعزامی را تهدید کرد، طوفان قطبی بود که باعث کور شدن رادارهای هواپیما گردید و دستگاه را با مشکل اساسی مواجه کرد. از مشاهده عینی سفر تحقیقاتی جنوبگان پدیده گرم شدن زمین است. در منطقهای که پایگاه روسها پیش از این در تابستانها هم پوشیده از برف بود، در زمان سفر برف کمی را دربرگرفته بود. عهدنامه جنوبگان از توریستی شدن و مسکونی شدن قطب جنوب جلوگیری کرده وگرنه فعالیتهای انسانی و ساختمانسازی مطمئناً، باعث آب شدن بیشتر یخها میگردد. ولی اثر گرم شدن کلی جو زمین به خوبی در سواحل قطب قابل مشاهده است و آب شدن کوههای یخی باعث بالا آمدن آب اقیانوسها میشود که باعث مشکل برای بندرهای جهان از جمله بعضی از بندرهای جنوبی ایران خواهد شد.
گلاره ارسطا فر بعد از برگشتن از سفر به مدت سهسال به عنوان «سفیر قطب جنوب» از طرف سازمان ملل در کشورهای مختلف از جمله ایران سخنرانی نموده که موضوع سخنرانیهایش آگاهی پیدا کردن از اهمیت حفط قطب جنوب برای همه ساکنان کره زمین است.
شایان ذکر است در راستای سفر به قسمتهای مختلف جنوبگان، مهندس محمد رضا شکری کارشناس بیولوژی دریای مرکز ملی اقیانوس شناسی و مهندس حمید جدیری خداشناس و مهندس بابک امین تفرشی از جمله پیشگامان ایرانی سفر به قطب جنوب بوده اند.
سازمان ملل از دولتها خواست در زمینه توقف تدریجی مصرف جیوه، که سمی آلودهکننده برای سلامت انسان و محیط زیست است، به یک توافق دست یابند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از نایروبی، دفتر "برنامه محیط زیست سازمان ملل" ( (UNEPدر نایروبی اعلام کرد بسیاری از کشورها اقداماتی را برای کاهش استفاده از این فلز بسیار سمی و انتشار آن در محیط زیست انجام دادهاند، اما باید اقدامات بیشتری انجام شود.
"آچیم اشتاینر" مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل در بیانیهای اعلام کرد، واکنش جامع و قاطعی نسبت به چالش جهانی جیوه وجود ندارد که باید فوریت پیدا کند.
این درخواست برنامه محیط زیست سازمان ملل درحالی مطرح میشود که دولتها و کارشناسان روز دوشنبه در "بانکوک" پایتخت تایلند برای بحث و تبادل نظر درباره راههای کاهش مصرف جیوه تشکیل جلسه دادند.
برنامه محیط زیست سازمان ملل اعلام کرد، با وجود اینکه کشورهای ثروتمند مصرف جیوه خود را بطور چشمگیری کاهش دادهاند اما در کشورهای فقیر همچنان از این عنصر در استخراج طلا استفاده میشود. قرار گرفتن در معرض جیوه میتواند به دستگاه عصبی، کلیه، مغز و جنین آسیب برساند.
اشتاینر گفت، دلیل موجهی برای صبر کردن وجود ندارد، برای تمام محصولات حاوی جیوه و فرایندهای صنعتی که از جیوه استفاده میشود جایگزینهای عملی وجود دارد.
هرچند شورای حکام برنامه محیط زیست سازمان ملل ماه فوریه در زمینه توقف استفاده از جیوه به توافق رسیدند، اما پیمانی که الزام قانونی ایجاد کند تصویب نشد.
منبع: سایت مرجع متخصصین ایران